ઇન્સ્પેક્ટર અજયે કહ્યું: રવિનાને હવે અત્યારે ને અત્યારે જ ઉઠાવી લેવી પડશે. સામેથી જા ફોન આવ્યો તો આપણે મીમીક્રી આર્ટીસ્ટ મધુને ફોન ઉપર ઝાઝીવાર રોકી ના શકીએ. આમ પણ દગડુને તો ખબર પડી જ ગઇ છે એટલે આપણો પ્લાન ચોપટ થાય એ પહેલા જ – “પણ થોભો… થોભો…” ઇ. અજયની દિમાગની બત્તી અચાનક ઝબકી ઉઠી. તેણે આસિસ્ટન્ટ મેરૂભા અને લાલસિંગને કહ્યું કે પોલીસની ગાડી સાથે તેને એરેસ્ટ નથી કરવી પણ અર્જુનભાઇ જ કોઈકને કોઇક બહાનું કાઢીને અહીં લાવે. નહીંતો એ લોકોને ગંધ આવી જાય. આપણને પણ ખબર નથી કે એ લોકો અર્જુનના ઘરની રેકી કરી રહ્યા હોય. કારણ કે આપણે આટલા જાગૃત હોવા છતાં એભલ છે’ક અર્જુનભાઇના ઘર સુધી પહોંચી ગયો ?? એટલે એ એક મોટુ જાખમ છે. એના કરતા બેટર છે કે ખુદ અર્જુનભાઇને જ કહીએ કે તેઓ જ કોઇ ન કોઇ બહાને રવિનાને અહીંયા લઇ આવે ! ”
“વાહ સાહેબ વાહ….” મેરૂભાએ અજયની પ્રશંસા કરી: “હું તમને આટલું જ કહેવા જતો હતો પણ લાલસિંગે મને રોકયો “ઇટ ઇઝ વેરી બેડ હેબીટ” ઇ. અજય બન્નેને વઢયા ઃ “દરેક વખતે ઓફિસરનું મગજ સતેજ નથી હોતું. ઘણીવાર તેને તાબા હેઠળના કોઇ સ્ટાફમાંથી પણ ક્રાઇમના ઉકેલનું કલ્યુ મળી જતું હોય છે અને હજી મારી તો નવી નોકરી છે તમે ભલે અહીંયા નવું પોલીસ સ્ટેશન અમલમાં આવ્યું એની ભેળા ટ્રાન્સફર થઇને અહીં સેટઅપ પૂરૂં કરવા આવ્યાં પણ તમારી અને લાલસિંગની નોકરી તો વીસ-વીસ વરસની થઇ તમને તો મારી કરતા પણ વધુ અનુભવ હોય. તો બોલવું જાઇએને ?”
બન્ને જણ નીચે મુંડી કરીને ઠપકો સાંભળી રહ્યા એટલે અજયે બન્નેને કહ્યું ઃ “આ કેસમાં તમારી ભૂમિકા પણ મહત્વની રહેશે. આ વાતને સિન્સીયરલી લો.”
બન્ને જતા રહ્યા પછી, ઇ. અજયે અર્જુનને ફોન લગાડયો “આસપાસ કોઇ નથી” ની ખાતરી કરીને આખી યોજના સમજાવી અને રવિનાને પોલીસ સ્ટેશનમાં લઇ આવ્યા પછી ઇ. અજય અને લેડી કોન્સ્ટેબલે તેની થોડીક સેવા ચાકરી કર્યા પછી રવિના ભાંગી પડી અને ત્યારે ને ત્યારે જ રવિના પાસે જ એભલને ફોન કરાવ્યો. કદાચ એભલના મનમાં કોઇ વહેમ, ભૂસું હોય તો એ તરતને તરત નીકળી જાય. એ જ રીતે તેણે દગડુને પણ ફોન કર્યો. હમણાં દગડુએ જે તેની સાથે વાત કરી હતી તે જ સંદર્ભમાં વાત કરીને તેને પણ વાત, અહીં પોલીસ સુધી નથી પહોંચી અને તારી પાછળ જે કોઇ વ્યકતી પીછો કરતો હતો તે કોઇ બીજા હેતુંએ જ હશે એવું ઠસાવવા પ્રયત્ન કર્યો પણ દગડુ એટલો તો ભોળો નહોતો. એ શાતિર હતો. તેણે રવિનાને ફોનમાં ચાર – પાંચ ગાળો આપીને કહ્યું કે તું અત્યારે એભલ સાથે નીકળી જા પછી ટકલુ બોસ જે કહે તે તારે કરવાનું છે. યાદ રહે, તારા યારને ખબર ન પડે અને હવે તારા લફરા છોડવાના છે. પ્રેમ તો તને બધા સાથે કરાવશું જ, આખરે અમે તને જયાં મોકલીએ ત્યાં પ્રેમ તારે કરવાનો જ છે. અમે નિતનિત તારા માટે ફ્રેશ ફ્રેશ પુરૂષો તૈયાર રાખીશું. (ગાળ…) તારે મૂળ તો એ જ જાઇએ છેને ? ” થોડીવાર અટકીને તેણે કહ્યું: “અને હા, આજે તારા યાર પાસે ત્રીજા હપ્તો માંગવા માટે કોન્ટેકટ કરવાનો છે. પણ યાદ રહે તારો યાર પોલીસનો કોન્ટેકટ કરે અથવા કોન્ટેક્ટ કરવાની કોશિષ કરે તો તારે અમને તરત જ ઇન્ફોર્મ કરવાના છે. જા તે ઇન્ફોર્મ ન કર્યા તો મારી રિવોલ્વરનો પહેલો શિકાર તું જ હોઇશ.અને બેય ફોન ચાલુ રાખજે.”
આ આખો પ્લાન સફળ થઇ ગયો. રવિનાને કડક પોલીસ જાપ્તા હેઠળ રાખવામાં આવી. ત્યાં જ અર્જુનના ફોનમાં ‘ટીણીંગ’ કરતો મેસેજ આવ્યો: ‘તીસરા હપ્તા અભી બાકી હૈ.’
અર્જુન ડરી ગયો. મેસેજ ઇ. અજયને વંચાવ્યો. અર્જુનનો ઉતરી ગયેલો ચહેરો અને તળિયે ડૂબી ગયેલી તેની હિમ્મત કારણ કે જે વીડિયો ઉતારેલો હતો તેના ચાર પાંચ ‘પીકસ’ કટીંગ કરીને પેલાએ મોકલ્યા હતા. લખ્યું કે અગર પુલીસ કો પતા કિયા તો મૈં ઇસી મિનિટ મેં યે વીડિયો વાયરલ કર દુંગા ! સમજે ??”
“નહીં…નહીં… ઐસા મત કરના અબ જા તુમ કહોગે, વો મૈં કરને કે લીયે તૈયાર હું…” હવે અર્જુનને બદલે ઇ. અજય તેને વળતો રિપ્લાય આપી રહ્યા હતા. “કબ ઔર કર્હાં ? મુઝે બતા દેના.”
અરે વાહ, અભી તો પાંચ લાખ દેને કે લિયે તૈયાર ભી હો યે ?” સામેથી જવાબ આવ્યો ઃ “ દાલ મેં કૂછ કાલા હૈ ઓફિસર કયા હૈ ? બતાઓ.” “અરે ભઇ કૂછ ભી નહીં હૈ. અબ મુઝે તુમ સે પીછા છૂડવાના હૈ લેકિન તીસરે હપ્તે મેં મૈં ખાલી એક લાખ હી દુંગા.” “એક લાખ મેં પાંચ લાખ વીડિયો દેખેંગે. પાંચ લાખ મેં ખાલી પાંચ. હમ, તુમ, તુમ્હારી શહજાદી રવિના, હમારે ટકલુ બોસ, ઔર ઉનકે બડે બોસ ! અચ્છા તુમ્હારા” ઇન્સ્પેકટર અજય થંભી ગયો આ ચેઇન તો છેક બડે બોસ સુધી જતી લાગે છે. આ તો આખી ગેંગ છે.
“કયા હુઆ ?” વાર લાગી એટલે સામેથી પ્રશ્ન ફેંકાયો “કબ ઔર કર્હાં ? ”
“અબ આયા ઊંટ પહાડ કે નીચે. લેકિન મેં આજ તુમ્હે કૂછ નહીં કહુંગા, કલ ઠીક શામ કે ચાર બજે તુમ કો પતા દિયા જાયેગા ઔર પાંચ બઝે તુમ્હે વર્હાં પૈસા પહુચાના હૈ. અબ કિ બાર તુમ્હે લે જાનેકા નહીં. ખાલી પૈસા લેકર આના હૈ !”
“ઠીક હૈ, ” ઇ. અજયને ‘હાશ’ થઇ કારણ કે આજે સાંજે તો એભલને પકડવા માટે ઓપરેશન સ્ટાર પાર પાડવાનું હતું એટલે તે ઊભો થયો. રવિનાને સંપૂર્ણ રીતે સઘળું સમજાવ્યું. તેનું હિત શેમાં સમાયેલું છે તે પણ કહ્યું. રવિના ભીની આંખે સઘળું સાંભળતી રહી અને ઇ. અજયની વાતોમાં એગ્રી થતી ગઈ.
ઇ. અજયે તેની પાસે ફીટ ત્રણ વાગ્યે એભલ ઉપર ફોન કરાવ્યો. “હં. બોલ જાનુ….” એભલે ઉલટથી કહ્યું: “રેડ્ડી ?” “મહામહેનતે રેડ્ડી થઇ શકી છું. હું અનિતાને લઇને અત્યારે એક શોપીંગના બહાને નીકળવાની છું. અનિતા મને લઇને નીકળશે. અડધી કલાક જેવું શોપીંગ કરીને એ મને નેરા સુધી મૂકી જશે. અડધી કલાકનો રસ્તો હું નેરાથી પંદર મિનિટમાં કાપી નાખીશ.”
“વાહ જાનુડી.. તું તો બહુ ડાહી.. મારી વ્હાલી.”
“હા મારા વ્હાલા પણ ધ્યાન રાખજે. વધુ મોડું નહીં કરતો નહીંતર…” વાક્યને અધૂરૂં જ રાખ્યું પણ એભલે એ અધ્યાહાર પુરો કર્યો ઃ ” મારી વ્હાલુડી, તને મળવાનો તો મારો જીવડો ખૂબ ધખારો કરે છે. આજનો નહી પણ તું મને પહેલીવાર મળી ત્યારથી જ હવે આજ હું ને તું.. સમજાયું ? ”
“હા, મારા વ્હાલમજી બધું જ સમજાઇ ગયું. ” હું આવું છું. પણ હવે મને બહુ ફોન ન કરતો.”
—
સાંજના છ.. કેસરીયા હનુમાનજીની દેરી ! અધારૂં ધીરે ધીરે ઉતરતું જતું હતું. પોણા છ વાગ્યાની ઊભેલી રવિના સવા છ વાગ્યા સુધીમાં થાકી પણ ગઇ છતાં પણ એભલ ન આવ્યો. કેસરીયા હનુમાનજીની દેરી આસપાસ જીમ્મી, ઇ. અજય, મેરૂભા અને લાલસીંગ છૂપી રીતે સિવિલ ડ્રેસમાં અહીં તહીં આંટા મારી રહ્યા હતા અને અત્યાર સુધીમાં રવિના પણ બે વાર મઢીની અંદર જઇને દર્શન કરી આવી હતી. ઇ. અજયે તેની પાસેથી ફોન લઇને સ્વિચ્ડ ઓફ કરી દીધો હતો. ઇ. અજય પણ હવે અકળાયો હતો. તેના મનમાં ઘંટડી વાગી રહી હતી કે પ્લાન ઊંધો ન વળી જાય તો સારૂ! પણ, અચાનક એક મોટર સાયકલ ધૂળ ઉડાડતુ આવ્યું. તેણે મોઢા ઉપર રૂમાલ બાંધ્યો હતો. રવિનાને સૂચના આપવામાં આવી જ હતી કે એભલ આવે એટલે જેટલો બને એટલો સમય પસાર કરવાનો છે અને એ કોઇપણ ગુપ્તવેશે પણ આવે છતાં પણ ઓળખાય જાય તોય પણ સમય પસાર થવા દેવાનો અને એની ઓળખાણ છતી થઇ જાય એટલે ‘વી’ ફોર વિકટરીનો સંદેશ ડાબી અને જમણા હાથની આંગળીઓ વડે આપવાનો !
પેલો બુકાની બંધ મોટર સાયકલ સવાર આવ્યો અને ઈ. અજય સાથે સહુ કોઇ સતર્ક થઇ ગયા. ઇ. અજય માનતો હતો કે કદાચ એભલ પહેલા પોતાનો ડમી પણ મોકલે. એટલે જ સ્તો ખાતરી કરવાનો સમય પસાર કરવાની રવિનાને સૂચના આપવામાં આવેલી. પેલાએ મોઢા આગળની રૂમાલની બાંધેલી બુકાની હટાવી તો ઓળખાણ છતી થઇ ગઇ. (ક્રમશઃ)
